przemo-h

Ten również. Szukaj do nich Gephyrochromisów.

Jak najbardziej zrozumiałe. Z wymienionym łososiem w karmach się spotkałem. Osobiście karmię krewetkami jako dodatkiem do diety, ale to tyczy się dużych Melanochromisów, które z roślinożerną mbuną niewiele mają wspólnego. Jest to oczywiście dobry balast również dla tej roślinożernej mbuny. Tak czy inaczej, bardzo ważny argument podałeś... To "mięso" czasem niewiele ma wspólnego z tym, co jest w naszych karmach.

Pytając o wiek tego źródła bardziej chodziło mi o przestarzałą klasyfikację podanych tutaj gatunków, no i oczywiście ten konkretny przykład Chindongo sp. 'elongatus mphanga', którego złapano do badań prawie na drugim krańcu jeziora. Musi to być inna ryba, ale tego możemy się już nie dowiedzieć. Nie zrozum mnie źle, nie neguję Ribbinka, ale obecnie można znaleźć kontynuacje i aktualuzacje tego, co on zaczął. Z czasem zaobserwowano więcej szczegółów u poszczególnych gatunków. Dla tego niektóre z nich zostały przeklasyfikowane, a nawet powstał taki rodzaj, jak właśnie Chindongo. Rozumiem, że technika odżywiania się nie jest założeniem tego tematu. Nie jest też podział tych ryb pod względem diety, ale tutaj aż się prosi o zadanie kolejnych pytań odnośnie Chindongo sp. 'elongatus mphanga'. Z jakiegoś powodu ryba ta traktowana jest jako wszystkożerca. Mamy tutaj idealny przykład diety tego gatunku. Wydajmi się, że daleko tej rybie do wszystkożerności. Kolejnym przykładem jest Metriaclima. Z tego źródła nie wiemy o jaki plankton tutaj chodzi. Dla czego również ten rodzaj traktowany jest jako wszystkożerca? Jest to jeden z najlepiej wyspecjalizowanych glonożerców w jeziorze. Mimo to czytamy, że dojada planktonem, tak samo jak wspomniany wcześniej elongatus. Myślimy, że plankton to mięcho i takim sposobem mamy wszystkożercę. Poprawcie mnie jeśli się mylę, ale do takich wniosków dochodzę. Zauważyłem oczywiście, że Ty określiłeś na początku tą grupę ryb jako roślinożerną, ale jest to pytanie do wszystkich. Kolejna rzecz i bardzo ważna to mięso. Co to jest za mięso, a jakie mamy mięso w karmach. Filety rybne itd.

@rabczaninmasz bardzo ciekawy pomysł na tą obsadę. Gephyrochromisa nie jest łatwo dostać, ale warto cierpliwie poszukać i zamówić. Tym sposobem układasz obsadę, która zajmuje różne strefy. W tej obsadzie masz dwa skalniaki, ale jeden i drugi ma zupełnie inne upodobania i zwyczaje. Cynotilapii bać się nie musisz. Jak już wspomniałem wcześniej... Jest stricte terytorialna, ale jest to tylko obrona swojego rewiru, nic poza tym. Hara ma rzeczywiście ładne samice, ale aurifrons na prawdę razi po oczach. To już jednak kwestia gustu. Jeśli poskładasz tą obsadę, to proponuję zostawić gdzieniegdzie wolną przestrzeń dla Gephyrohromis i Itungi. Nie musi to być idealnie podzielone.

Wśród mbuny kopacza z prawdziwego zdarzenia nie ma, ale są gatunki Melanochromisów (chipokae, lepidiadaptes, kaskazini), które często grzebią w piachu szukając pożywienia. Ja to nazywam buszowaniem. Nie znam wymiarów zbiornika, ale kaskazini to największy z nich. Poza tym nie są to łatwe ryby. Jest jeszcze gatunek, który wyspecjalizował się w przesiewaniu piasku. Z jakiegoś powodu nie cieszy się zbytnim zainteresowaniem, a szkoda. Chodzi o Gephyrochromis lawsi dla przykładu. Wracając do Cynotilapii... To że ryba jest terytorialna nie oznacza, że jest agresywna. Takie ryby będą bronić swojego rewiru, ale nie są to agresory. Tym bardziej w zbiorniku 570l.

Kilka rzeczy na wstępie trzeba wyjaśnić. 1. Pseudotropheus mphanga- podejrzewam, że chodzi o 'elongatus mphanga'. Napisałem, że podejrzewam, ponieważ ta ryba występuje w czterech lokalizacjach na obszarze Chilumby, natomiast nie występuje w Monkey Bay, jak napisałeś. Jeśli chodzi jednak o tą rybę, to jest ona przydzielona obecnie do rodzaju Chindongo, ale nie jest jeszcze naukowo opisana. Ciekawe, że w jelicie znaleziono również fitoplankton, pomimo tego, że ryby te nie posiadają odpowiednich aparatów gębowych do przesiewania tego planktonu. Mimo wszystko nasza mbuna tym planktonem się jednak żywi 2. Zebra red dorsal- niewiadomo czy chodzi o emmiltos, czy pyrsonotos. Zaliczane są jednak do grupy zebr, ze względu na budowę morfologiczną. Tutaj rzeczywiście plankton odgrywa sporą rolę w diecie tych ryb, ale jaki to jest plankton? 3. Pseudotropheus fin spot- tutaj chodzi najprawdopodobniej o 'elongatus spot' i jest to również Chindongo, bez opisu naukowego. W przypadku tej ryby nie znaleziono jakiegokolwiek planktonu, spośród tych złapanych osobników, a jednak ryba ta planktonem się również żywi. Należy zadać tutaj pytanie ile to źródło ma lat i dla czego te dwa gatunki to Chindongo? Należy też zwrócić uwagę na to, że nasze pyszczaki żywią się często okazjonalnie, dla tego w przypadku 'elongatus spot' nie znaleziono planktonu w jelitach. Wniosek z tego nasuwa się taki, że tych ilości procętowych nie powinniśmy tak na poważnie brać pod uwagę. Jest to jakiś wyznacznik mimo wszystko, ale dobór obsady staje się nierealny, jeśli tak skrupulatnie te procęty będą brane pod uwagę.

Najwyraźniej dla tego została określona jako rodzaj prymitywny.

Zęby Cynotilapii zdaniem specjalistów mają niewiele wspólnego ze skubaniem glonów, a tym bardziej z wyłapywaniem planktonu z toni wodnej, ale zrób test. W zasadzie każda ryba zabierze się za glony, gdy zgłodnieje. Nawet drapieżniki.

Na pewno z powodu obfitego karmienia nie interesują się zbytnio glonami, ale ogólnie skubią. Nie wykazują na pewno takiego zapału, jak mbuna wyspecjalizowana w żerowaniu na skałach (Metriaclima, Petrotilapia, Labeotropheus itd.), ale skubią mimo wszystko. Tutaj jednak nie chodzi o to, czy Cynotilapia sobie poradzi na diecie mięsnej, ponieważ spokojnie da sobie radę. Chodzi o to, jak będzie wyglądać, gdy dorośnie i jakie rozmiary osiągnie. Nasze pyszczaki to bardzo elastyczne ryby, zjedzą wszystko, ale niewiele osób przywiązuje uwagę do tego jak wyglądają. Trochę mocno się wyraziłem używając słowa "kartofel" i nie mam intencji nikogo urażać, ale często i gęsto nasze ryby są masywniejsze i przekraczają znacznie rozmiary, które osiągają w warunkach naturalnych. Dla mnie ma to znaczenie. Najwyraźniej zbyt często oglądam zdjęcia ryb zrobione w warunkach naturalnych i dla mnie te ryby są wyznacznikiem. Schodzimy już ostro w OT, ale jeśli ktoś jest tym zainteresowany, to zapraszam do przeczytania ciekawego wątku właśnie na temat Cynotilapii z tego linku:

Z opisu w literaturze, oraz mojego jasno wynika, że podstawą diety tych ryb są rośliny, a reszta to już dodatek. Wałkowałem ten temat na tym forum już wystarczająco. Wnioski niech wyciągają akwaryści. Fotki też mile widziane.

Samiczki są brązowe z delikatną żółcią na płetwie grzbietowej. Wracając jeszcze do pytania, które będą dominować... Na pewno Cynotilapia musi mieć swój rewir. To ryba stricte terytorialna i jeśli nie będzie miała swojej nory, to nigdy nie uświadczysz tych kolorów.

Co prawda nie wiem czy Cynotilapia aurifrons tak pasuje do diety Labidochromis caeruleus, natomiast z opisów, oraz moich doświadczeń wiem, że na pewno pasuje do diety roślinożerców. Może to nie mieć większego znaczenia, ale przynajmniej dla mnie ważne jest, aby ta ryba nie wyglądała jak kartofel kilkanaście cm. Jeśli już aurifrons i masz ochotę sprawdzić i pochwalić się jak dorosną, to proponuję odmianę Nkhata Bay. Te mają więcej błękitu i powinny lepiej się prezentować przy żółtych Labido. Poniżej masz odmianę z Luwino Reef

Witaj! Jeśli planujesz HMF to już nie potrzebujesz kubełka. Nie potrzebujesz również nitratex i purolite. Pompa, czy falownik to już kwestia własnych upodobań, lub tego, jakie graty leżą zakurzone w szafce.

Dzieci są tak na prawdę lajlepszym lekarstwem na płochliwość ryb. My, widząc, że ryby się boją, jesteśmy ostrożni i tym samym pogarszamy tylko sytuację. Zauważ w hodowlach, czy sklepach, gdzie jest duży ruch. Te ryby nie boją się niczego. Nawet do siatki są przyzwyczajone. Trzymam kciuki. Takie samiczki OB to rarytas.

Witaj! Fajnie się patrzy na saulosi, ale chipokae i crabro to już zupełnie inna kategoria. Najgorsza jest sytuacja, gdy dochodzi do walki o dominację wśród takich ryb. Trudno przewidzieć jaki będzie tego finał, ale zbiornik jest zacny i spróbować trzeba. Osobiście kombinuję z chipokae w większym stadzie dwupokoleniowym, ale nic konkretnego na ten temat jeszcze napisać nie mogę. Wspaniała ryba, której grozi wyginięcie. Powodzenia życzę!

Tak to wygląda obecnie po przesiadce na 180x50x60 z dodatkowym modułem B, po prawej stronie, który ma nacięty grzebień.

@MacGyverzajrzałem do tej filtracji po roku użytkowania, podczas przesiadki na większy zbiornik. Cała filtracja została przeniesiona do nowego zbiornika bez czyszczenia. Musiałem tylko podzielić gąbki z roślinami na dwie części, ponieważ w nowym zbiorniku jest jeszcze jeden moduł filtracyjny. Ile jest tych gąbek to nie mam pojęcia, szczerze pisząc. Moduły są po prostu luźno nimi wypełnione, bez upychania. Filtracja ta funkcjonuje 16 miesięcy na tą chwilę, licząc od startu w poprzednim zbiorniku. Jeśli zastanawiasz się nad takim rozwiązaniem w kubełku, to kolega @egon44na pewno pomoże. Wiem, że testował, ale nie znam szczegółów.

Widać, że można i Juwela przerobić. Dobra robota. W tego typu filtracji brudy powinny wpadać w gąbki po to, aby mogły być rozłożone przez bakterie. To taka idea tej filtracji. Wszelkiego typu rozwiązania z kaseciaków są tutaj zbyteczne. Czyli tej siatki nie potrzebujesz.

Miałem osobiście zbiornik 200x45x45 i pomimo tych 2m to wciąż tylko 400l. Tutaj jest jeszcze słabiej z tą szerokością. To jakby dokleić do standardowego 240l jeszcze kawałek. Mała i średnia mbuna przyniesie więcej pociechy.

Kiedyś zakupiłem Labidochromis hongi red top. Po czasie, gdy ryby podrosły okazało się, że nie mam samic, a jeden z samców zaczynał uganiać się za samicami saulosi. Dokupiłem dwie pewne samice hongi z innego źródła, pod często używaną nazwą Kimpuma. Między czasie dowiedziałem się co dokładnie oznacza red top, super red top i sweden w przypadku tego gatunku i zauważyłem, że moje samce hongi trochę odbiegają kolorem płetwy grzbietowej od ich dzikich przodków w jeziorze. Po wpuszczeniu samic sytuacja się nie zmieniła. Samiec dalej próbował wycierać saulosi, a te Kimpumy były traktowane jak powietrze. Nie wiem jaki był tego finał, ponieważ szybko pozbyłem się tych ryb ze względu na moje rasowe sauloski. Jest to co prawda trochę inny przypadek, ale ciekaw jestem jak te estherki zachowują się względem siebie. Wygląda na to, że podjąłeś decyzję, więc dobrze by było aktualizować ten temat.