Moje Malawi 371

[KapitanCzysty]

Porządkując zdjęcia natknąłem się na ostatnie foto zrobione „Pomarańcze” jeszcze przed tym jak odeszła:

Dla porównania jej córka w wieku 12 miesięcy, ma obecnie około 5 cm:

Na podstawie moich zapisków wiem, że pochodzi z pierwszego tarła, które odbyło się 03.01.2023 roku. W okolicach 15.02.2023 już zaczynałem obserwację jej walki o przetrwanie:

Po 3,5 miesiącach zaobserwowałem pierwsze próby bardziej śmiałego wypływania poza szczeliny skalne.

 

Miesiąc później, 28.06 z sukcesem dołączyła do stada i wieku niecałych 6 miesięcy od tarła i niecałych 5 od wypłynięcia z pyska stała się pełnoprawnym członkiem mojego malawijskiego ganku. Jednocześnie została najbardziej żarłoczną rybą pochłaniając ogromne ilości spiruliny

 

Obecnie przerosła już najmniejsze Perlmutty i Saulosi i mam wrażenie, że z dnia na dzień jest coraz bardziej pomarańczowa. Czekam na pierwszy tarło z BB, pewnie kwestia 3-4 miesięcy,  nie wiem jednak czy będę w stanie dopuścić do tego kazirodczego związku…  

W kotniku dorastają także jej młodsi bracia i siostry. W tej chwili są w podobnym wieku i mają podobny rozmiar w jakim młoda Pomarańczka wypłynęła na „szerokie wody”. Docelowo chciałbym zaadoptować 1-2 sztuki do zbiornika głównego w tym samym wariancie kolorystycznym.

 

Aktualnie baniak z boku:

 

 

Edytowane 17 Stycznia przez KapitanCzysty

[KapitanCzysty]

Kolejny rekord mojej najstarszej (inkubowała jako pierwsza z całego stada) samicy C. Hary stał się faktem… W sumie zajęło jej to 49 dni, tak aż 49dni. Ciężko w to uwierzyć, ale nie była to „klasyczna” inkubacja, tylko kombinowanie na całego

Wszytko zaczęło się w Mikołaja, czyli 06.12.2023 roku. Po 5 tygodniach, w 36 dniu widać było, że jest jej ciężko. Zachowywała się w specyficzny sposób: pływając głową w dół i kołysząc się na boki, co chwilę układając niesforne młode w pysku. 

Co ciekawe takie zachowanie zaobserwowałem u wszystkich moich gatunków, ale nie u wszystkich samic. Ma to miejsce w terminalnym okresie inkubacji. 
 

Trzy dni później stał się dziwna rzecz. W sobotę akurat mając więcej czasu trochę poobserwowałem naszą bohaterkę. Podczas porannego karmienia okazało się, że nie ma już młodych w pysku i normalnie pobiera pokarm. Po jakiś 2/3 godzinach patrzę, a ta znowu ma wypchany pysk…  (pomylic się nie mogłem bo jako jedyna była bardzo wychudzona). Widziałem jak buszuje w szczelinach skalnych i szuka młodych. Widocznie udało się jej jakiegoś/jakieś dorwać . Te, które uciekły były ciągle na jej celowniku co pokazuje film z godziny 14 w pełnym słońcu jak i wieczorem: 

To był 39 dzień, a więc już najwyższy czas aby zapomnieć o matkowaniu. Nie taki jednak był plan tej szalonej samicy. Przez kolejne 10 dni nosiła niedobitków w pysku próbują coś jeszcze znaleźć i złapać. Miałem myśli, że tym razem to już na pewno skończy się tragicznie i jak sama się nie zagłodzi to samce albo samice ją dobiją, bo akurat zaczynały się przygotowania do tarła kolejnej samicy, a to maksymalnie podnosi agresję dwóch braci (samce Hary) 

Cale szczęście jak już wspominałem, w 49 dniu inkubacji, 23.01.2024 roku samica uczestniczyła w porannym karmieniu i nie była już zainteresowana niczym innym.

 Zdjęcie bohaterki (39 dzień)

 
Czy ona jest niesamowita czy mi się tylko wydaje?

Edytowane 25 Stycznia przez KapitanCzysty

[TomekT]

Super relacja. Nieźle ją telepało na pierwszym filmiku, młode kopały.

[piotriola]

Z relacji Twojej wynika, że nie zawsze ryby z tej grupy wypuszczają narybek i na tym się kończy. Moim zdaniem trafiła się dobra samica. Przedłużenie inkubacji zdarza się, przyczyną było przebywanie samicy w zbiorniku ogólnym. Gdyby umieścić ją w kotniku, mogła by szybciej wypuścić młode. Ma to związek z zagrożeniem przez inne dorosłe ryby. Super opis, powodzenia

[KapitanCzysty]

@TomekT, @piotriola można powiedzieć, że ta samica dostarcza mi „prawie” tyle emocji co własna żona…

U mnie młode mają ciężko, mam wrażenie jakbym miał same drapieżniki, a nie gatunki Mbuna. Jak tylko coś się pojawi to zaczyna się dziki szał. Tak jak mówisz @piotriola, samica jest cwana i widzi co się dzieje, więc próbuje przeciągnąć inkubację do maksa albo nawet dłużej myśląc, że zwiększy w ten sposób prawdopodobieństwo przeżycia młodych. Próbowałem ją kiedyś złapać do kotnika, ale to był koszmar, w końcu się udało, ale powiedziałem sobie nigdy więcej. Mam wrażenie, że jest bardziej inteligentna od innych samic i czyta mi w myślach.
 

Nad jednym się tylko zastanawiam. Dużo moich samic, w tym nasza bohaterka podczas inkubacji pobiera pokarm i to zarówno na etapie ikry jak i w pełni dojrzałych młodych.  Ona jest w tym mistrzynią. Pytanie więc, czy ten pokarm służy jej, młodym w pysku, a może zarówno w jakiś sposób pochłania go ona jak i młode, co zarówno wydłuża czas inkubacji jak i daje możliwość przetrwania narybkowi przez tak długi czas. Trudno uwierzyć aby woreczek żółciowy wystarczył na te 45 czy nawet tak jak w moim przypadku 49 dni.
Co o tym sądzisz @piotriola? 

Edytowane 26 Stycznia przez KapitanCzysty

[piotriola]

10 godzin temu, KapitanCzysty napisał(a):

Co o tym sądzisz

Te ryby nie pobierają pokarmu podczas inkubacji, samice są wychudzone. Czasem samica wypuszcza młode naje się i zbiera młode ponownie. Wpływają podczas inkubacji w ,, pył pokarmowy" co świadczyło by że coś pobierają. U narybku Tropheusa zaobserwowano odchody, jest to dowód że narybek pobiera pokarm gdy jest w paszczy samicy. W sumie trudno coś powiedzieć w tym temacie, tak jak w twoim przypadku jedne samice wypuszczają młode przedwcześnie inne potrafią opiekować się narybkiem lepiej. 
Moim zdaniem takie zachowania są dziedziczone, u wcześniejszego hodowcy matka tej ryby musiała wypuścić narybek naturalnie. Inaczej by było gdyby samicy odebrać ikrę przedwcześnie, takie ryby mają problem z donoszeniem swoich młodych. Pisał o tym Pawlak. Co ciekawe taki narybek odebrany samicom, swoje młode donosi dopiero za 2,3 tarle. Jak wytłumaczyć fakt że samica nie donosi młodych za pierwszym czy drugim tarle. U mnie narybek uzyskuje naturalnie , młode samice utrzymują narybek od pierwszego tarła. Bywa tak że ma 2 lub trzy młode ale zawsze donosi pierwsze tarło. Te ryby potrafią zaskoczyć, różnią się od innych które posiadałem.
 

[Tomasz78]

U mnie samice też pobierają pokarm w trakcie inkubacji, i nie wiem czy pokarm zjada tylko narybek czy samica też go zjada.

[Bartek_De]

2 godziny temu, piotriola napisał(a):

Te ryby nie pobierają pokarmu podczas inkubacji

Ja również, nie raz obserwowałem jak samica w końcowej fazie inkubacji delikatnie wyłapywała małe drobiny pokarmu.

[KapitanCzysty]

Teraz sobie uświadomiłem jedną rzecz. Moja samica i nie tylko ona pobiera pokarm także w ciągu pierwszych dni inkubacji czyli w czasie, w którym mamy jeszcze ikrę, a nie wykształcone, zdolne do „żerowania” młode. To potwierdza moje przypuszczenia, że pokarm w wodzie służy na pewno jej.@Tomasz78 kojarzysz czy pobieranie pokarmu u Twoich podopiecznych  występuje na końcu inkubacji gdzie narybek może być wykształcony czy niezależnie od etapu opieki? 

U Ciebie @Bartek_De takie zachowanie było tylko w końcowej fazie czy zdążało się wcześniej?

Co do wielkości pobieranych porcji @piotriolaw moim przypadku nie jest to tylko pył, ale także małe płatki, a jak czasem trafi się troszkę większy, mielenie pyskiem jest bardziej wyraźne. Zawsze wtedy zastanawiam się jak ona/one to robią, że nie połykają w tym czasie ikry/młodych… A może coś tam zdaży się mimowolnie zjeść?  

Z tym dziedziczeniem zachowań to super sprawa, samica, o której pisze doniosła swój pierwszy miot i wtedy po raz pierwszy i ostatni udało mi się ją złapać i wpuścić do kotnika gdzie uchowało się 7 albo 8 młodych. Przy kolejnych inkubacjach próbowałem ją odłowić bo zaczynała bić swoje rekordy i bałem się o jej życie, ale nauczona doświadczeniem nie dała się już chwycić

[Tomasz78]

Musiałbym się przyjrzeć czy pobierają pokarm na początku inkubacji, jeśli tak to rzadko, na pewno pod koniec inkubacji pobierają gdy młode są już niemal w pełni wykształcone, pobierają w tedy nawet spore kawałki pokarmu przy czym nie raz się namęczą żeby wessać do pyska większy kawałek gdy tylko nieznacznie pysk uchylony i po wessaniu większego kawałka mocno mielą pyskiem wykonując żerujące ruchy pyskiem.