harisimi

Kłamczuszek ;-)

Fosso to oczywiście ryba spożywająca bezkręgowce z piasku ( głównie larwy ochotkowatych ) co ciekawe potrafiąca uzupełniać dietę planktonem ( w domyśle zooplanktonem ) pojawiają się też doniesienia o uzupełnianiu ich diety małymi rybami. Co mogłoby być problematyczne ale niewykluczone. Procencik na poziomie Lethrinops ;-).

Dodam jeszcze jedno . Mój mix z wielkim drapieżnikiem Buccochromis rhoadesi właśnie powoli kończy byt. Budując tą obsadę zakładałem, że tak może się skończyć. Buccek nie jest agresywny. 90% czasu antenowego jest bezkolizyjnym olbrzymem ( ma góra 25 cm a już jest olbrzymi względem 18 cm Protomelas o blue otterkach nie wspomnę ). Jak ma tarło czasem gdy zatańczy przed samicą to znajdujące się blisko ryby rozrzucone po bokach ;-). Mars miał z tego co pamiętam 32 cm Fossorochromis nawet 19 cm Kadango to przy nim maleństwo. Mój buccuś jeszcze nikogo nie utlukl ale może tak się stać. Niejako przypadkiem ale efekt ten sam. Uzupełnienie zaś obsady to misja niemożliwa do zrealizowania. Zjada uzupełnienie ;-) a uzupełniać rybami dorosłymi w moich dziwnych gatunkach jest niemożliwe. Dostanie wiec za jakiś czas silniejsze towarzystwo. Mimo że nadal uważam, że to łagodna ryba to jednak mix ze strigatus jest nieporównywalny do mixa z Buccochromis. Ryby o mocnej budowie mierzące 25 cm i większe to jakby nie patrzeć ryby wielkości 25 cm okonia a ci co łapali takie na wędkę wiedzą jak sporo siły w nich drzemie.

Ja jestem gdzieś pośrodku. sam temperament nie może decydować o obsadzie i kluczu budowania obsady. Przykładowo łatwiej jest połączyć ryby o odmiennych preferencjach w kwestii siedlisk o nawet różnym temperamencie niż ryb o takim samym temperamencie ale wykazujacych identyczne preferencje. Przykładowo u mnie całą subtelnie budowana obsada bardzo się zachwiala ze wzgledu na terytorializm i bardzo silne preferencje przydenne Mylochromis niż siłę i dynamikę Protomelas. Oczywiscie Mylo brałem w przeświadczeniu, że jest to ryba o temperamencie fryeri . Likwidacja tego gatunku pozwoliłaby otter blue czy Lethrinops odzyskać dno. To one nie pozwalają Placidochromis i Lethrinops zachowywać się tak jak powinny o chcą. Protek i owszem jak się rozpędza w czasie tarła to zajmuje 4/5 baniaka i jak był młody było to uciążliwe. Teraz podobnie jest z Buccochromis. Nie są to jednak główne problemy. Głównym problemem jest walący we wszystko co podpłynie za blisko mój szczupak. Wielokrotnie przerabiałem to z mbuna. Terytorialista zawsze będzie dążył do obrania rewiru i nie posiadając go będzie imitacja samego siebie. Ryba nieterytorialna lub umiarkowanie terytorialna nie ma takich problemów i jest ładna nawet bez ścisłego rewiru. Całkowite odrzucenie zachowania ryby w jeziorze jest błędne ( IMHO of kors ;-) ) i nadal nie zgodzę się , że ryby tego nie pokazują w akwarium. Moje Copadichromis na dnie czasem przebywają ale nie można tego porównać z otter blue które sa tam non stop a w toni po prostu się męczą. Układ który praktycznie gwarantuje sukces to pierzastopłetwe utaka + delikatny Lethrinops lub Placidochromis. Delikatny Lethrinops i nawet równie łagodny Placidochromis już takiej gwarancji nie daje ale nadal pozostają one spore. Podobnie jak nawet przy mocniejszym toniowcu i rybie preferującej dno. Praktyczną gwarancją problemow są zaś dwa silne gatunki na dnie czy w toni. Zarówno temperament jak i preferencje siedliskiwe ryb bardzo się liczą i tu trzymam stronę tego podziału czyli Tomka. Oczywiście czym większe szkło tym bardziej to widać. Rozwarstwienie ryb w 60 cm występuje a czym mniejsze ryby tym szkło może być w takim przypadku niższe. Co do Twojego Fossorochromis. moje doświadczenia są w tym przypadku traumatyczne :D. Fakt, że w szkle chyba bez 2 cm 2 metrowym. Być może w 2,5 metra byłoby lepiej ale nie zmienia to faktu potężnej siły tej ryby. One nigdy nie były złośliwe i zabijały niejako przypadkiem przy okazji tarła. Zabijały wszystko i to wtedy gdy stały się pełnowymiarowe. Uderzenie rozjuszonego 27 czy 30 cm samca bez wątpienia przeżyje 25 czy 27 cm Nimbochromis, Aristo czy Buccochromis ( o ile baniak nie jest za mały i nie powtarza się to non stop ) . Mniejsza ryba może tego nie przeżyć. Taki klocek zabija czasem 17 cm ryby jednym uderzeniem. Dlatego można próbować w wielkim szkle choćby wskazany przez Ciebie układ . Sam bym spróbował ale jednak nie z delikatnymi rybami z poszczególnych grup Tomka. 250 cm 3 -4 silne gatunki i miałoby to szanse się bujać. Na tą chwile jednak i tak daje 50/50 no ale w szkle Jurgena czy Pereza szanse wzrastają. U Helmuta w Cichlidenstadl ( 450 cm ) już by to było bardzo prawdopodobne. Lepiej jednak do tej kluchy dać drapieżniki i jak sobie ryby dadzą z liścia to na pewno nie urwą przy okazji głowy ;-).

To, ze życie często zweryfikuje negatywnie nasze schematy nie czyni ich całkiem bezużytecznymi ;). Pyszczaki a szerzej pielęgnice są rybami inteligentnymi a to czyni je w pewnej mierze stworzeniami zindywidualizowanymi. Nie da się przy nich postawić coś na 100% pewnością ale sens robienia takich schematów pozostaje nawet jeśli by ich skuteczność była 70 czy 80%. Dlaczego ? Ano dlatego, ze jazda na spontana kończy się w 90% przypadków jeszcze gorzej :). To że na 10 samców yellow 1 jest agresywny a jeszcze 1 dość agresywny nie czyni z tego gatunku agresywnej ryby ... oczywiście relatywnie bo nawet najbardziej ślimakowaty yellow jest wulkanem energii w porównaniu do paletki :). No właśnie przez to nie poszedłem bałem się, że mi to dadzą :)))

Dobrze dobrany zestaw. Najsilniejszy kopacz, najsilniejszy wyjadacz i najsilniejszy toniowiec choć i tak bym się bał tarła Fosso i sypałbym mu jakiś bromek potasu czy coś tam :)Tyle, że ktoś korzystający z arta Tomka mógłby wybrać Fosso, borleyi Mbenji i otter blue ... no i byłoby pozamiatane

No widzisz Tomku nie zaważyłem, że już jest ta ryba w "E" zapewne przez brak fotek co można szybko uzdrowić o ile taka Twoja wola. Na zdjecia moje masz zgodę a na Marsa w tym przypadku również Nadal pozostają moje mieszane uczucia ;). Moorii na pewno nie jest rybą killerem. Nie mogę nie wierzyć Poznerowi bo je miał dłużej ode mnie i na pewno dwupłciowo, co do czego nie można było mieć pewności u Marsa. Wg Koningsa Cyrtocara jest tak mocna, ze potrafi zdominować i przepędzać od wybranego przez siebie kopacza inną dużą i silną rybę miłośnika wykopków a więc Protomelas annectens Jednak nadal uważam, że silna ryba jest o stopień mocniejsza od Mdok czy Tanzanii mimo wszystko nadal pozostaje rybą nadająca się do Twojej układanki. Ryba jest według Ada jedną z najstarszych w jeziorze i wg niego to no 1 wśród wyjadaczy. Wyspecjalizowała się w tym zakresie tak mocno, że inaczej karmy w akwenie praktycznie nie pobiera. Jej żywicielem jest tam zazwyczaj Taenioletrinops ale bardzo często Fossorochromis co czyni "pokrzykiwania" Poznera jak najbardziej słusznymi. Gdybym miał wybierać wyjadacza do Fosso wybrałbym moorii ... tyle, że nadal uważam tą pierwszą rybę jako za mocna na resztę Tomkowego towarzystwa. Jest w E i powinno to wystarczyć ale zastanawiam się jak by ktoś chciał korzystając z klucza Tomka wybrać zarówno moorii jak i rybę z grupy A to troszkę a nawet bardziej niż troszkę by się zdublował. Siła tej ryby wg Tomka eliminuje ją z A jednak w grupie C są tez ogromne różnice w temperamencie, moje pierzastopłetwa Copadichromis borleyi Mbenji nijak się mają do swoich krótkopłetwych i mocniejszych Kkzynów z okolic Kadango. Nadal więc postulowałbym jej przeniesienie do A aby deser pozostawić deserem a nie mocniej przyprawioną zupą

Jeśli kochasz już Cynotilapia zebroides to przy nich zostań. Samce na pewno ujmują urodą a jeśli jesteś w stanie strawić samice ( koloru ci i tak dodadzą crabro ). Jedyny minus zebroidesów to samice, dieta zachowania są OK, czasowo zapewne byłoby wielosamcowo bo finalnie może 2 samce by się dało ale tak 50/50. Może nie szukaj tylko kieruj się sercem

Timi niech się najpierw wypowie o harach może mu się widzą ale nic na siłę ;-)

Nie ma szans aby go całkowicie ignorował i od czasu do czasu crabro pokaże kto rządzi w szkle. Jednak ten gatunek nie jest ścisłym terytorialistą i pewne niesnaski pojawią się głównie w okresie tarła większych ryb. Poza tym okresem przywalczy przy jedzeniu ale generalnie będzie mniejsza rybę ignorował. Nie powinno się jednak w tak krótkim szkle mieć więcej niż 1 samca crabro. Ich rywalizacja może napedzić agresję a poza tym nr 2 też czasem pogania mniejsze ryby. Tych 2 wielkich ryb już ze sobą nie dał zwłaszcza w tak krótkim szkle. W standardowej 720tce można by się o to pokusić ale u Ciebie chyba warto pomyśleć o mikroMaisonie ( hara ) zwłaszcza , że ma ładne samice.

Maison z yellow to dieta kompromisowa ale do ułożenia. Od Ciebie zależy co byś wolał. Maison + yellow czy crabro + mniejszy terytorialista np. crabro + zebroides lub socolofi lub hara itp Osobiście wolałbym crabro + mały Maison czyli hara ;-)

Mam niewysokie szkło na 63 cm i pomiędzy wyjadaczami i toniowcami nie zachodzą jakiekolwiek koflikty. Ze skalniakami jest już gorzej bo są wszedobylskie ale i tak uważam, że sama idea budowania obsady wg tego klucza ma sens. Ryby nie będą pływać pod linijkę ale Placidochromis pływa przy powierzchni gdy są wyparte z dna np przez trącę się Protomelas i nie bardzo im się to podoba. Copadichromis pojawiają się zaś przy dnie tylko podczas karmienia. Budowanie poza kluczem da większe możliwości. Można przykładowo spróbować połączyć z Fossorochromis bardzo mocne mięsożerne Protomelas ale ogranicza to liczbę gatunków i klucz totalnie zmienia. Wydaje mi się ( Tom popraw mnie jeśli źle to wydedukowałem ) , że autor tego wątku miał ochotę aby powstał klucz wg którego malawista mógłby stworzyć jak najmniej konfliktogenny zbiornik dla łagodniej non-mbuna. Nic nie stoi na przeszkodzie aby stworzyć inny wątek dla 200-250 cm, gdzie mogłyby się znaleźć także ryby silne takie jak choćby Fossorochromis. Byłby to alternatywny wątek do tego ale ten zostawił bym już w spokoju ... nie każdy lubi, gdy w akwarium słychać jak zgrzytają zęby :D.

Crabro bym na Twoim miejscu zostawił ale na pewno nie z yellow. Do ryby nieterytorialnej wybrałbym terytorialiste. Niekoniecznie mbuniaki mięsożerne , gdyż crabro jest wszystkożerny. Katalog ryb jest bardzo duży. Cynotilapia zebroides mają problem samic , które są zazwyczaj brzydkie . Oczywiście są gusty i gusciki a bez wątpienia wybór zebroides nie jest złym wyborem.

Akwarium 250 cm jest ok ale sama koncepcja tego wątku/artykułu wydaje się inna. Akurat moorii i borleyi bym do Fosso nie dał ale coś by tam się spoza drapieżników znalazło ale nijak się to ma do założeń napisanych przez Toma.

Pozostałe propozycje Poznera jak najbardziej do rozważenia ale nie chcę się wcinać w proces decyzyjny bo to już należy do Tomka.

Fossorochromis ( teraz to Ty pisałeś z pamięci ;-)) to zawodnik wagi super ciężkiej. Ta ryba jest za mocna na koncepcję Mix w tym 5 punktowym ujęciu. Nie jest jakiś mega agresywny ale podczas tarła zabija niejako przypadkiem . Dla 30 cm ryby Placki a nawet wskazane tu Protomelas są za słabe. Nie zmienia tego fakt, że obok Taeniolethrinops są głównymi rybami wygrzebującymi karmę dla Cyrtocara. Nasze szkła są na to za małe. Trzeba by uszczelnić i zalać wodą pokój ;-).

Postaram się nie wykończyć :). Co do moich startgranti Hongi to miałem odlowowe i pod wzgledem barw stanowczo mnie zawiodły zwłaszcza że widziałem już wcześniej baenshi i sp. "stuartgranti maleri" Maleri. Hongi kiedyś była lepiej dostępna obecnie dostępne są obie i chyba się z tobą zgodzę że Hongi są ciut brzydsze. Twój cyrk ... A co sadzisz o tym aby w A umieścić moorii ... pasje idealnie ale nie wiem czy Ci się widzi a jeśli nie widzi to szkoda mi się rozpisywać o nich samych

Tomku ale ja chcę Cię przekonać do dalszych adopcji , znam Twoje podejście i wiem, że pewnych rzeczy nie przetrawisz ale być może to dasz radę no ale to przy rybach E a do tego daleko

Chyba z tego wszystkiego zapomniałem dodać, że technika pobierania pokarmu przez Placidochromis też bywa rożna ale akurat te które mają znaleźć się w grupie A jakby z definicji mają żerować jak phenochilus czy "blue otter".

No do tego fragment odnieść się muszę bo jest ważny. Powstaje między nami znaczny dysonans opinii. Ja twierdzę "Pielęgnowanie, bowiem tej ryby z rybami mięsożernymi, które specjalizują się w zjadaniu innych ryb czy np ślimaków jest bardzo trudne" a Tom twierdzi "Mam pogląd, że nie tylko nie jest bardzo trudne, ale nie jest nawet trudne." Najłatwiej byłoby po prost uznać, że się ze sobą nie zgadzamy i jako, że Tomek jest tu szefem machnąć na to ręką. Wydaje mi się jednak, że jestem w stanie jeszcze wyraźniej przedstawić swoje racje i pozostać przy swojej opinii nie burząc i nie negując opinii Toma. Nie możliwe ... hmm wydaje mi się możliwe. No ale po kolei. Staramy się uprościć i załadować ryby w jedną czy inna grupę. Już te krótkie dywagacje powodują, że zaczynamy dostrzegać, że nie jest to takie proste. Zacznijmy się przyglądać grupie ryb zwanych w tym wątku mięsożernymi czy 99% mięsożernymi. Subtelności pobierania karmy przez Lethrinops i Taenioltethrinops a również mniej znanych Tramitichromis już przedstawiłem. Bierzmy więc na tapetę Copadichromis. Te ryby są na pewno planktonożerne. Niestety na plankton składa się zarówno fito jak i zooplankton. Pisałem już wcześniej, że nie zgadzam się z tym, ze ryby z tej grupy są wszystkożerne z wyboru. Skomplikowana szczęka służąca do chwytania pojedynczych istot nie pomaga przy łapani statycznego fitoplanktonu ale im to utrudnia. Należy więc załozyć, że gdyby tylko mogły, nie zjadały by pływającego zielska tylko wyłapywały uciekające klopsy. Nie zmienia to fakt, że w określonych porach roku trawią to zielone i jest to masowo znajdowane w ich żołądkach ( u części gatunków nie występuje). Rzadko kiedy jest jednak opisane przy rybie, że ich głównym pokarmem jest zooplankton ( Copadichromis borleyi ), najczęściej jest napisane plankton, ba znajdują się takie, które mają napisane fitoplankton. W tym kontekście trzeba uznać, że Copadichromis generalnie preferuje zooplankton i on mu służy ale jest bardziej elastyczny na zieleninę niż np rybożerca. Wychodzi na to, że mamy następną rybę, którą możemy uznać za pozornego mięsożercę podobnie jak Lethrinops. Taeniolethrinops i Tramitichromis. Wydaje się, że wskazanym byłoby jednak rozdzielić Utaka z drapieżnikami z większymi zębami lub mocnymi płytkami czy zębami gardłowymi. Nie można bowiem przejść obojętnie nad różnicami wśród kotletów które spożywają :). Nie można bowiem udawać, że nie ma różnicy pomiędzy składającym się głównie z wody i skorupki planktonu od soczystej masy z rybki czy ślimaka. Zooplanktonożerna Utaka w tym kontekście jak z moich doświadczeń wynika daje jeszcze radę przy rybożercach ale już nie z zielonymi wszystkożercami ( na ich warnkach ) czy wręcz roślinożercami ( piszę oczywiście o wymiarze idealnym ... niektórym chude czy grube ryby nie przeszkadzają ). Wrzuciłbym ją wiec do jednego koszyka z Letrino i innymi, oczywiście poza pewnymi wyjątkami ( np są okrzemkożerne Lethrinops ). Właśnie te ryby jakbym silił się na procenty nazwałbym 75-80% mięsożercami a dumne miano 100% mięsożerców pozostawiłbym tym nielicznym a więc w głównej mierze zębatym rybojadom i ślimakojadom. Do grupy 75-80% zaś dodałbym "mięsożerne" mbuna bo i ich skuteczność w pozyskiwaniu mięcha jest podobna jak Lerthrinops. Aulonocara jest o wiele bardziej skuteczna, gdyż jest wyposażona w sensory i zapewne ilości składników roślinnych w ich diecie jest sporo niższa no ale jakość tego mięska jest jednak niższa niż schabowe rybożerców czy ślimakożerców. Tak więc pomimo nadania im orderu pierwszy wśród drugich to jednak na szalałbym z inna klasyfikacją niż pozostałe opisane ryby. W tym kontekście musiałbym obniżyć procenty Placidochromis ... tak na 60 ;). Procenty to oczywiście ( i jestem ostatnim, który chciałby aby Tom redykował je w opisach tylko symbol mający rozjaśnić obraz bo jakie są faktycznie procenty nikt nie wie i zapewne znacznie się wahają w zależności od pory roku, dnia, lokacji czy głębokości wstępowania danej populacji. Trudno w tych warunkach uznać, że łączenie Lethrinops czy Copadichromis z Placidochromis stanowi jakiś problem. Nie wahałbym się też aby je połączyć z Aulonocara czy w druga stronę z Protomelas ( tymi od roślinek ) czy wręcz roślinożernym elongatus spot ( dieta kompromisowa ). Tomek pisze więc prawdę "nie tylko nie jest bardzo trudne, ale nie jest nawet trudne" . Poco więc ten wywód ? Trzeba uznać "chłopie masz otyłe Placidochromis nie dlatego, że dajesz im proporcjonalnie za dużo mięsa, tylko dlatego, że dajesz za dużo jedzenia ogółem" po czym posypać głowę popiołem, przestać korzystać z ciężkiej ręki i być subtelniejszym w tym zakresie. Można by ale to nieprawda :), nie mam ciężkiej ręki i bardzo mocno staram się aby moje ryby były smukłe i zdrowe . Stąd ten powyższy wywód. Wydaje mi się, że szeryf wątku nie docenił różnicy w grupie mięsożerców. Ja wyraźnie napisałem "Pielęgnowanie, bowiem tej ryby z rybami mięsożernymi, które specjalizują się w zjadaniu innych ryb czy np ślimaków jest bardzo trudne". Tych i tylko tych. Nie mięsożernych w ogólności. Spróbuje pokrótce przedstawić swoją historię albowiem ewoluowała ona od stanowiska podobnego Tomkowi do tego które obecnie reprezentuje. Moje poprzednie zdanie było zbudowane w oparciu o moje MIx-y. W 2 czy trzech zbiornikach tego typu łączyłem czasem drapieżniki z Mbuna mięsożerną lub peryfitonożerną uzupełniając dietę planktonem i nie działo się nic zdrożnego. W tych baniakach występowały Scieanochromis fryerii. Nabrałem więc przekonania, że skoro dały z nimi radę to nic nie stoi na przeszkodzie aby były to inne drapieżniki. Pierwsza lampka zapaliła mi się, gdy Dimidiochromis strigatus rósł relatywnie wolno z mięsożerną Mbuna. Nie ciągnąłem wtedy jednak diety w kierunku diety prawdziwej dla rybożerców i wydawało się, że jest OK. Były tam jednak ryby o wyraźnym profilu mięsnym. Drugi raz lampka zapaliła mi się, gdy zobaczyłem u bardzo dobrego akwarysty bardzo grubego Mbuniaka pielęgnowanego z drapieżnikami. Nie zraziłem się i zbudowałem sobie obsadę Mix w której obok rasowych drapieżników znalazły się Placidochromis, Astatotilapia, Protomelas i Copadichromis. Początek był niedookreślony, gdyż ryby przybywały stopniowo. Startowałem z układu 2 gatunków Protomelas i Copadichromis i już wtedy gdy pchałem dietę w kierunku zielska to Copadi wyraźnie niedomagały. Rosły relatywnie wolno i postanowiłem pójść w dietę bardziej mięsną, Protek się wzmocnił ale nie było póki co dramatu. Później gdy doszły drapieżniki poszedłem jeszcze dalej i Protomelas zaczął być gruby. Póki drapieżniki były młodziutkie raz nie widziałem a dwa nie bardzo miałem skale porównawczą względem wzrostu drapieżników w nazwijmy to przy bezkompromisowym menu. Z chwilą gdy Stan zaczął pielęgnować Buccochromis widać było jak bardzo mocno moje Bucki są wyhamowane. Ryby Stasia zdarzyły dogonić i przegonić moje Bucki. Wprowadziłem więc w dietę stynkę i jeszcze więcej mięska. Drapieżniki czyli Buccochromis i Mylochromis wyraźnie się zwitalizowały ale zaczęły się schody już nie tylko z Protomelas ale i Astatotilapia oraz Copadichromis a po zmianie Astato na Cynotilapia i u tych drugich. Tylko Copadichromis były praktycznie idealne. Moje obserwacje potwierdził jeszcze przypadek starego poczciwego predatoroluba, który oczywiście wbrew moim sugestiom dotuczał drapieżnika wśród peryfitonożerców. Tak upasionych ryb nie widziałem ale drapieżnik był idealny :))). Konkludując musiałem iść na kompromis. Buccusie czy Mylo jedzą mniej tego co powinny jeść a Cynotilapia, Protomelas czy Placidochromis zachowują lekko obfite aczkolwiek nie idealne kształty. Nie jest to łatwe i koniecznym jest raczej robienie dobrze wszystkożercom niż rybożercom . Poco się męczyć ? Po prostu jeśli zdecydujemy się na rybojadów ( ewentualnie ślimakojadów ) to na starcie trzeba wyeliminować wszystkożerców nawet tych skrzywionych w kierunku mięska i będzie po problemie. Jeszcze jedna uwaga. Nie jest miarodajnym w tym zakresie Scieanochromis fryerii ICEBERG bo to hybryda i to prawie na pewno z Otopharynx lithobates a więc mieszanka z wszystkożercą. No i podkreślam jeszcze jedno, da się połączyć wszystkożerców ze skrzywieniem mięsnym z drapieżnikami ale jest bardzo trudne, oczywiście wtedy gdy chcemy aby nasze ryby były zdrowe a więc nieotłuszczone. Czy powinniśmy takie trudne połączenie proponować początkującym. Według mnie nie.

Wydaje mi się, że trafiłeś w sedno tego co chciałem przekazać. Pewne subtelności jeszcze pozostały do omówienia ale o tym niżej To tylko potwierdza moja opinie o pomyłce Ada. Też nie wrzuciłbym tych ryb do jednego worka z Protomelas a już zupełnie ze spotem.

Piszę z pamięci to i babole ;-) oczywiście Ctenopharynx ... dzięki ?

Tetrastigma u Adriana jest wyżej w hierarchii, przeskakuje Lethrinopsy ulega Tramitichromis . Myślę, że Ctenoparynx to ryba łagodniejsza i od tetrastigmy i od geertsi, choć z tym drugim praktycznie nie będą miały zbyt dużo szans na wejście w konflikt.

Podobnie jest z Lethrinops lethrinus tyle , że tam powoduje to inna rzecz. Ryba jest odblaskowa i każdy refleks światła powoduje, że ryba błyszczy inna barwą. obecnie pielęgnowania przeze mnie populacja jest troszkę brzydsze. Stare lethrinus były bardziej turkusowe i nawet podczas pełnego wybawienia pozostawały odblaskowe. Obecna populacja ma zaś w momencie tarła bardzo silne kolory i efekt odblaskowości się zaburza. Ryba zaś nie w pełni wybarwiona błyszczy jak diament i dominują w niej turkusy. Oczywiście to kwestia gustu , Adrian woli niebieskie a ja turkusowe :D. Spróbuje coś przyfocić może jakieś fotki lepiej oddadzą to co widać na żywo. Niech Tom decyduje ;-) ja na pewno bym widział ta rybę w złożonych z łagodnych non- mbuna 200 czy 250 cm akwariach.

Ryba ta nie jest kolorystycie zbliżona do jakiejkolwiek ryby. jest to bardzo trudne do uchwycenia, gdyż składa się na paletę barw tak wiele niedookreślonych i pośrednich barw. Na fotkach wychodzi na ciemnigranatową ale w realu ten granat jest podszyty jakby fioletem a w miejscu gdzie występują czernie bordowym. Do tego samica jest bardziej zbliżona barwą do samic lethrinops albus niż srebrnych czy srebrnobrązowych samic non-mbuna. Starsze samice są zaś lekko oliwkowe. Ryba wykazuje tez tendencje do przebarwienia w kolor otoczenia. Miałem je przez pewien czas w baniaku klubowym, gdzie swoje imperium mają brunatnice i okrzemki i młode były tam szare i nieładne. Wtapialy się w otoczenie. U mnie na jasnym piasku to jedne z najładniejszych samic non-mbuna. Gdybym miał ją dać do jakiś ryb w układzie idealnym to na pewno byłaby z Copadichromis a jakby było duże dno to z Ctenoparynx i Lethrinops Tak to to samo. Otopharynx granderus jeszcze 2 lata temu ryba była nazywana w TM. Obecnie tak na serwisach jak i w sklepach występuje w znaczącej mierze jako Placidochromis