Moje Malawi 371

KapitanCzysty · 27 Marca 2023

Po piątkowym tarle BB jednak nie odpuścił Ciapatej, cały czas była i jest przez niego nękana. Uczestniczy w tym także samiec Alfa Perlmutta (zaleca się do niej i ją pogania) oraz jej największa konkurentka samica O (Pomarańczka). Czasami obserwuje jak w trójkę ją gonią. Sytuacja trochę mnie niepokoi bo do oprawców dołączyła jeszcze kolejna samica Metriaclimy (mniejsza OB). W 4 dniu inkubacji podobnie jak poprzednio Ciapata nie ma już ikry, ewidentny skutek nękania. Już miałem ją odławiać i przekładać do kotnika aby uniknąć zamęczenia. Teraz przynajmniej może się pozostawić i walczyć z samicą O co właśnie ma miejsce.

Mam następujące przemyślenia:

- Metriaclimy E. Minos Reef to niezłe wariaty, zarówno samce jak i samice, w przypadku tego gatunku więcej samic na danego samca może nie dać większego „spokoju”, może być wręcz odwrotnie

- największy błąd świeżo inkubującej samicy? Ponowne wpłynięcie do groty samca, nakręca go jeszcze bardziej i bardziej

- dobrze mieć samce, które wzajemnie się temperują, w moim przypadku prawy samiec Hary, który jak mu się chce to pogoni BB ze swojej części zbiornika

- agresja napędza agresję

- im dłużej obserwuje moje szkiełko na tym przymusowym wolnym, tym więcej mam w sobie emocji (mocne epitety i określenia typu „pogoń dziada”, „walcz”, „dobrze”, masakra…

- przydałby się większy baniak, obecny wydaje się za mały

Z pozytywnych rzeczy, wielkie zaskoczenie - wczoraj zauważyłem dwa nowe maluchy w szczelinach skalnych, w miejscu gdzie przypuszczałem, że matka Hara wypuszcza „trupki” po tak długiej inkubacji. Próbowały wypływać po jakieś jedzonko w czasie karmienia.

Bije się w pierś i zastanawiam:

- na ile może wystarczyć woreczek żółciowy dla takiego malucha skoro przeżył 39 dni?

- czy będąc w pysku narybek jest w stanie pochłaniać drobinki pokarmu z zawiesiny która dostaje się do jamy gębowej matki?

Vrzechu · 28 Marca 2023

Fajnie się czyta ten Twój "dziennik" Też miałem w planach takie zapiski, ale jakoś nie mam tyle samozaparcia... A propos inkubujących samic, ja w tej chwili obserwuje u siebie ciekawe zachowanie Pani L. Trewavasae. Nie wiem czy jest to najważniejsza samica w haremie, ale zajęła pokaźną grotę i daleko jej do samiczki, którą można przegonić z kąta w kąt. Czasami jak przywali innej rybie to aż "patrzę i nie wierzę" Z maluchów też się na początku cieszyłem. Teraz patrzę bezradnie i zastanawiam się "po co Was tyle?" Nie wiem czy przez to, że jest ich coraz więcej, ale dorosłe ryby praktycznie już nie zwracają na nie uwagi. Jakiś czas temu jeszcze co chwila były atakowane przez moje "byki" a teraz? Teraz patrzę jak 3 P. Crabro wielkości może 6-8mm dziarsko sobie pływają po całym baniaku i zbierają pył albo jak 1cm samica L. Trewavasae pasie się na największym kamieniu na środku baniaka Jedyne czego mi trochę brakuje w tym baniaku (wiem, wiem, zabrzmi sadystycznie) to odrobina agresji i walki. Mam wrażenie, że jakoś te moje ryby się "dogadują" po sąsiedzku No tak wtrąciłem się tutaj w Twój wątek, ale zachęciły mnie Twoje zapiski do podzielenia się moimi obserwacjami

KapitanCzysty · 28 Marca 2023

Wszelkie spostrzeżenia i sugestie są mile widziane, więc bardzo dobrze, że piszesz. Każdy monolog z czasem się znudzi, trzeba się dzielić obserwacjami i porównywać sytuacje, zachowania itp. Dzięki temu możemy więcej rzeczy zauważać, rozumieć i ewentualnie reagować.

Mam akurat taki czas, że mogę sobie pozwolić na dłuższe przebywanie przy baniaku, ale bywały okresy, że przez miesiąc nic nie napisałem…

Wszystkiego są plusy i minusy, jakbyś @Vrzechu nie miał żadnego malucha to może byś się zastanawiał co się dzieje? Co muszę poprawić? Co by się działo jakby był? A może jednak fajnie byłoby jakiegoś mikrusa poobserwować tak jak to teraz masz patrząc na tą 1 cm „mini krówkę”? (to musi być super widok ). To samo dotyczy się agresji, ja teraz mam jej trochę za dużo (przynajmniej na spokojne oglądanie) ale na szczęście nie ma jeszcze pobić i obtarć.
Ta jedna samiczka Metriaclimy, o której wspominałem we wcześniejszych postach też daje dużo frajdy, coraz śmielej przepływa pomiędzy szczelinami i do pokarmu, zachowując jednak bardzo dużą czujność. Czasami wypływa z „nietypowego” miejsca. To jest jednak 1 na 100 czy 150, która ma szanse się uchować.

Wydaje mi się, że na postawę inkubującej samicy w dużej mierze wpływa natarczywość samca po tarle, jeżeli jest dalej mocno nękana to już staje się bardzo strachliwa i uległa.
Grota zajęta i broniona przez samicę to też fajna sprawa.

Skoro mowa o sąsiadach u mnie jest to trochę w drugą stronę, najbardziej to widać na przykładzie lewego samca Hary i BB (samca Metriaclimy). Co jeden wychyla łep z groty i trafi na wzrok drugiego to grożą sobie, puszą się i wyzywają, jak Pawlak z Kargulą…

Edytowane 28 Marca 2023 przez KapitanCzysty

Vrzechu · 28 Marca 2023

U mnie jak Kargul z Pawlakiem żyją samce M. Msobo Normalnie jak każdy pływa po "swojej" połowie zbiornika jest spokój, ale jak tylko któryś z nich przekroczy niewidzialną linię podziału, wtedy ten drugi reaguje natychmiast, choćby był na drugim końcu baniaka @KapitanCzysty 1cm pasąca się "krówka" to faktycznie mimo wszystko przyjemny widok W kontekście moich maluchów, które pląsają po całym zbiorniku to już wiele razy zauważyłem komiczną sytuację. Dochodzi do niej wieczorem, gdy już światła w baniaku przygasają. Wyobraź sobie, że już kilka razy zaobserwowałem jak dorosłe ryby uciekają w popłochu bo akurat znienacka spod kamienia gwałtownie wypłynął jakiś 1cm "bysior" komedia! A co do samic z grotą to wśród moich P. Crabro doszło do jeszcze lepszej "małżeńskiej" akcji. Otóż samica inkubująca wypędziła z groty samca Alfa i ten nawet nie było opcji żeby ją odzyskał musiał się przenieść kamień wyżej

KapitanCzysty · 28 Marca 2023

Haha, zamiast oglądać „Na wspólnej”wystarczy nasze szkiełko i mamy samo życie: sąsiedzkie kłótnie, życiowe rozterki, pantoflarzy itp.

Takie sytuacje to podstawa Malawi, zaskoczenia, upadki, dziwne zwroty akcji… Bez tych maluchów działo by się dużo mniej, a tak to jest ciekawiej.

arwo · 18 Kwietnia 2023

@KapitanCzysty Piękne akwarium

Pytanie czy szafkę masz ze stelażem czy sama płyta?

KapitanCzysty · 21 Kwietnia 2023

Dzięki @arwo, nie mam stelaża. Jeżeli stoisz przed takim dylematem to ja osobiście na takowy bym się zdecydował. Chciałem mieć u siebie, ale firma u której zamawiałem nie robiła tego, a cenowo było znacząco taniej w porównaniu do konkurencji.

Co ci daje stelaż?

- nie ogranicza Cię w filtracji, możesz wtedy zrobić sumpa, dużo łatwiej zamontować narurowca i zagospodarować miejsce pod baniakiem według własnych upodobań,

- duże możliwości poziomowania bez usterki na estetyce (u mnie podłogi są strasznie krzywe, a sprawdzenie tego było w moim przypadku zbyt pobierane)

- w dowolnej chwili możesz zmienić płyty (układ, kolorystykę), którymi obijasz stelaż

Pewnie jeszcze by się coś znalazło, ale to tak na szybkiego. Jeśli więc nie ogranicza Cię budżet i planujesz trochę większe akwarium wybralbym stelaż.

Wszystkie dane techniczne mojego zestawu masz też na początku wątku, w pierwszym poście.

Co do sprawozdania z życia w mojej Malawce to w ciągu tych trzech tygodni odbyło się drugie tarło Pomarańczki co było dużym zaskoczeniem ponieważ BB w ogóle się nie zachowywał jakby coś miało się wydarzyć. Powiedziałbym nawet, że był lekko stonowany . Wiedziałem, że coś się szykuje dopiero jak wysunęło się dość pokaże pokładełko i dzień później załapałem się na końcówkę tańców. Co dziwne samica cały czas układała jaja w pysku, jakby jej przeszkadzały. Mieliła, mieliła, pierwszy raz coś takiego widziałem. Po ok 2h jak się okazało było już po wszystkich, pysk pusty.
Poprzednia jej inkubacja zakończona sukcesem po 33 dniach, widziałem dwa młode, jedno walczy o przetrwanie do dnia dzisiejszego

Intrygujące jest to, że jedna samica musi być nieustannie nękana przez ponad tydzień aby doszło do tarła, a druga sama chce i samiec nie musi się wysilać Zupełnie jak u nas, jedna zgrywa niedostępną i chce być zdobywana, a druga sama pcha się do łóżka…

Drugie zdarzenie, które zapisało mi się w pamięci i excelu to pierwsze tarło drugiej samicy Hary, która na długo przed stała się bardzo agresywna w stosunku do pozostałych trzech samic i rozstawiała je po kątach. W pewnym momencie miałem myśli, że to może jednak samiec bo ładnie się wybarwiała, ale jak samce Hary zaczęły się do niej zalecać na poważnie, stała się grubsza i pojawiło się pokładełko byłem już pewny. Jaj musi mieć niewiele ponieważ po pysku ciężko coś zauważyć, ale pokarm probuje pobierać bardzo ostrożnie i jej agresja całkowicie przeszła. Teraz ona jest przepędzane przez dwie z trzech pozostałych samic.

Baniaczek o poranku:

Edytowane 21 Kwietnia 2023 przez KapitanCzysty

Pikczer · 21 Kwietnia 2023

Zapisujesz tarła w excelu? Odrobina romantyzmu by się przydała Widać, że masz niezłe fiubździu na punkcie ryb:) To fajnie Tez te swoje lubię.

KapitanCzysty · 22 Kwietnia 2023

A Ty @Pikczer nie notujesz? Haha, może za 20 lat napisze książkę „Zaloty, tarła i inkubacje - miłość wśród pielęgnic z jeziora Malawi” to dane się przydadzą, nigdy nie wiadomo… Chyba, że już taka jest?

Każdy z nas jest „skrzywiony” na swój sposób, byle by pozytywnie.

Dobry pomysł, muszę pomyśleć nad jakąś składanką miłosną, a że lubię słuchać muzyki to połączymy przyjemne z pożytecznym!

Edytowane 22 Kwietnia 2023 przez KapitanCzysty

KapitanCzysty · 31 Grudnia 2023

Ponad 8 miesięcy „nieobecności”… wstyd i wielka dziura w moim dzienniku, bije się w pierś

Aktualnie:

Wiele razy przymierzałem się do wpisu, ale zawsze coś stawało na przeszkodzie. W sumie w ciągu tych kilku miesięcy dużo się działo u mnie, sporo podróżowałem, jest także duża szansa, że w przyszłym roku będę się przeprowadzał.

Wracając jednak to meritum. W tym czasie:

1. Straciłem najcenniejszą dla mnie samice, zadziorną Pomarańczkę (samica wariant O Metriaclima E. Minos Reef). W sumie stało się to na własne życzenie ponieważ odłowiłem ją na ostatnim etapie inkubacji do drugiego akwa w celu odchowania i obserwacji młodych. Intrygowało mnie, ile może się zmieścić w tym wypchanym pyszczku i jaka będzie proporcja samic do samców (dla przypomnienia w tym wariancie od razu widać co jest samcem, a co samicą). Ostatecznie trochę się rozczarowałem ponieważ samica wypuściła „tylko” 8 sztuk, 5 samic i 3 samce. Nie ukrywam, że liczyłem na więcej, ale mogło dojść do ich redukcji na etapie odłowu w wyniku stresu. Po tym jak samica wypuściła młode, dnia następnego wpuściłem ją do głównego zbiornika przy zgaszonym świetle (na noc). Rano, przed pracą zauważyłem, że była dość mocno goniona przez samca i innej samice, nie maile jednak czasu na dłuższe obserwacje. Po powrocie z pracy nie mogłem jej znaleźć. Jak się jednak okazało zatrzymała się na zasysie filtra. Żyła, nie miała jednak ogonu, jej pęcherz pławny był uszkodzony, nie była w stanie pływać w konkretnym kierunku i obracała się do góry nogami. Serce się krajało, ale musiałem dokonać eutanazji…

2. Jakiś czas temu wspominałem o jednym przedszkolaku, który walczył o przetrwanie w szczelinach skalnych. Dzisiaj jest to już pełnoprawna lokatorka baniaka, która od ok trzech miesięcy pływa w toni wraz z innymi rybami. Los sprawił, że jest to córka ubitej Pomarańczki i już dzisiaj wiem, że odziedziczyła po niej charakter ponieważ próbuje już sił z mniejszymi samicami i samcami Saulosi oraz Perlmuttami . Łapie ładny pomarańczowy kolor. Jest to jedyna sztuka ze wszystkich miotów, która przeżyła. Musi więc być wyjątkowo sprytna i rządna przetrwania.

3. W marcu celem redukcji przeniosłem dwa Saulosi do kotnika (pisałem o tym już wcześniej. Chciałem je wydać. Nie znalazłem jednak dla nich dobrego domu. Zostały, jednym z nich był zdominowany samiec, nieco większy od samca alfa, ale ze względu na brak symetrii w pasach po obu stronach (jeden pas) zdecydowałem o jego losie. Jak się okazało zaczął szybko przybierać na wadze i się wybarwiać. Międzyczasie straciłem drugiego Saulosi, który z nim pływał. Jak dobrze pamiętam w okolicach czerwca wyglądał jak dorosły, wybarwiony samiec. Postanowiłem, że pomimo tego, że nie był idealny zasługuje na swoją szansę w głównym baniaku. Dotychczasowy alfa był od niego znacznie mniejszy i bez niebieskiego koloru. Szybko dał się zdominować i stracił nawet pasy. Nowy szef bandy Saulosi cieszy do dnia dzisiejszego, jest wypasiony, solidny, obtańcowywuje co się da i pięknie się wybarwia. Wychodzi na to, że te 3 miesiące w kotniku wyszły mu na dobre. Ciekawe jak historia by się potoczyła bez mojej ingerencji. Obecnie na 12 sztuk prawdopodobnie mam minimum 4 samce, dominant, były alfa i dwa której od czasu do czasu stają się „bardziej widoczne” (pojawiają się im pasy i obrzeża płetw, ciemnieją).

4. Dwie samice Metriaclimy o odmiennym ubarwieniu (nie są to typowe pomarańczki ani OB, mają kolor jakby łososiowy) w ogóle nie są obiektem zainteresowań samca BB. Zastanawiam się co jest powodem. Czy to jakiś mix? Poniżej zdjęcia dla przypomnienia.

Jeżeli nic się nie zmieni w najbliższym czasie (a nic na to nie wskazuj) to pomimo ich urody będą do wydania. W takiej sytuacji będę chciał uzupełnić czwartą samicę dla BB wykorzystując młodzież z kotnika, która ma już ponad 2 cm. Zobaczymy co z tego będzie.

5. Kryptokorynie został jeden duży liść, reszta jest albo krótka albo poobgryzana. Przyzwczyaiłem się do niej i ciężko mi sobie wyobrazić baniak bez jej falujących liści w toni. Będę musiał dokupić drugą

6. W kwestiach technicznych - znacząco spadł mi przepływ w narurowcu. Dawniej wystarczał 1 bieg i wszystko chulało, teraz na 3 biegu ledwo daję rady. Po ostatnim czyszczeniu części mechanicznej za bardzo nic się nie zmieniło. Obecnie przepływ na „3” jest niższy niż wcześniej na „1”. Mam nadzieję, że to wina części biologicznej, gdzie kształtki K1 są już całe w glutach co doskonale widać na foto. Musze się za to zabrać przy najbliższym wolnym.

Nie były czyszczone jeszcze nigdy, czyli przeszło już 20 miesięcy bo tyle ma zbiornik.

Tak w ogóle to do dzisiejszego wpisu zmobilizowała mnie sytuacja z wczoraj gdzie poraz pierwszy Ciapatej prawej udało się donosić miot (wcześniej po max kilku dniach pysk był pusty). Był to 33 dzień inkubacji. Potrzebowała więc około 2 lat aby to osiągnąć. Wracając jednak do wczorajszego dnia, przy porannym karmieniu zauważyłem, że jej pysk jest pusty i normalnie pobiera pokarm. Przy wrzuceniu kolejnej porcji pokarmu odpłynęła w swój rewir gdzie w samym rogu baniaka, przy przedniej szybie usiłowała chwycić do pyska jedno ze swoich bardzo wyrośniętych młodych (byłem zdziwiony jego wielkością, musiał być dobrze odżywiony). Jak to jednak w naturze bywa mały za cholerę nie chciał wrócić do mamusiowego kojca i zaczęła się pogoń samicy za zbiegiem. Całą sytuację zauważył prawy samiec Hary (jego rewir), który korzystając z okazji także rzucił się w pogoń za maluchem. I tutaj największa ciekawostka. Samica widząc co się dzieje zaczęła próbować przegonić samca, atakując go, ale ten zdążył chwycić młodego i po kilku sekundach przełykania zadowolony odpłynął. Ciapata jeszcze w trakcie konsumpcji próbowała wywrzeć jakąś presję na Harze, ale ten pozostał niewzruszony. Można powiedzieć, że widziałem rozpacz samicy bo wszystko wydarzyło się na jej oczach, a cała sytuacja pewnie nie miałaby miejsca gdyby nie jej „nadopiekuńczość”. Później zobaczyłem jeszcze jednego młodego ukrywającego się w szczelinach skalnych, a samą samicę z wypchanym pyskiem przez jakąś godzinę. Musiała jeszcze jakiegoś dzieciaka chwycić i ponosić przez tą chwilę.

Obecnie inkubuje jeszcze największa samica Saulosi, a młode już są gotowe do wyjścia. Widać je w pysku. Druga w kolejce jest najbardziej doświadczona samica Hary, która jako pierwsza zaczęła inkubować w baniaku (aktualnie 27 dzień noszenia). To ona bije u mnie rekordy w inkubacji dobijając nawet do 40 dni. Oczywiście wszystkie młode to żywy pokarm, dlatego kupuję tylko suchą karmę, taka specyfika mojego Malawi…

Z grubsza to tyle na początek „nowego otwarcia”. Postaram się być bardziej regularnym w moich sprawozdaniach, bo zapewne wiele kwestii mi uciekło.

Edytowane 31 Grudnia 2023 przez KapitanCzysty